Adım Fatma…

Fatmacım ben senin yaşındayken hep bir hayalim vardı, olmasını çok istediğim senin de böyle bir hayalin var mı?

İyi bir mesleğimin olmasını, mutlu olmayı istiyorum.

Şimdi mutsuz musun?

Mutlu değilim…

Annesi giriyor araya…

İstediklerini giyemiyor, yediremiyoruz bakamıyoruz. Okulda hep bir eksiklik oluyor.

Rahatsız hissediyor mu kendisini arkadaşları arasında?

Tabi üzülüyor. Onların yaptığı bazı şeyleri ben yapamıyorum diyor. Babası da yapamıyor bazı şeyleri… dershaneye gitmesi lazım nasıl göndereceğimizi bilemiyoruz.

Dersleri nasıl?

Zayıfları var üç tane; aile ortamından etkileniyor.

Çalışması zor oluyor mu evde?

Oluyor. Sobalı salonda çalışması gerekiyor. Kömür de alamadık bu sene. Kardeşleriyle birlikte zorlanıyor.

O zaman çok soğuk geçirmişsinizdir kışı?

Evet. Zaten hasta oldu sağlık güvencemiz yok; hasta şimdi ilaçlarını alamıyoruz. Antibiyotiklerini mesela. Ben de astım hastasıyım. Diğer çocuğum özürlü. Küçükken geçirdiği bir hastalıktan dolayı. Tam muayenesini bile yaptıramadık. Götüremedik ki doktora. Okula gidince anlaşıldı hastalığı. Ameliyat da olması gerekiyor. Yaptıramıyoruz. Kulakları duymuyor. Kulak zarlarından biri delikmiş, diğerine de pil takılacakmış. Televizyonu duyamıyor yakından seyrediyor. Ben de astım ilaçlarımı alamıyorum.

Kışın nasıl yatıyorlar o soğukta?

Üçünü bir arada yatırıyorum kanepede. Üşümesinler diye.

Peki eşinizin işleri nasıl gidiyor?

Haftada on günde, on beş günde çıkıyor geliyor. İşte onla da ancak elektrik, su, gaz paralarını yatırıyoruz.

Çok iyi olduğunuz dönemler olmuyor mu peki?

Hayır. Yarı aç yarı tok geçiniyoruz işte.

Gıda ihtiyaçlarınızı nasıl karşılıyorsunuz?

Ahım şahım şeyler yiyemiyoruz. Zaten ayda bir markete gidemiyoruz bile. Günlük ne ihtiyaç varsa, ana gıda onu alıyoruz. Çay biterse ona gidiyoruz. Gram gram kahvaltılık alıyoruz. Arada pazara gidebiliyoruz.

Peki o kadar işe gidiyor eşiniz? Hiç mi yetmiyor? Hiç mi kenara para koyamıyorsunuz?

İşte muhasebecisi var, arabanın gideri var, arızası… masrafı oluyor gittiği zaman, yüz milyon cebine koyuyor. Dışarıdan yemek zorunda olduğu için… kenara nerde koyacağız? İşten yeni geldi daha kirayı suyu yatıracağız. Ancak bana ekmek parası verir giderken işte. Yola giderken bana yirmi milyon lira veriyor.

On gün için yirmi milyon?

Yirmi milyonla ben nasıl idare edeyim… çocukların devamlı ihtiyaçları oluyor zaten. Kalem, defter, kitap... çalışmaları gerekiyor. Çok pahalı kitaplar… aidat da veremiyoruz okula. Mecburi istiyorlar.

Çocukların cebine harçlık koyamıyorsunuz?

Nasıl koyayım… ancak işte. Çocuklar arada çikolata gibi şeylerden istiyorlar. Binde bir alıyoruz. Küçük kızım daha farkında değil ne olup bittiğinin ama büyük olan her şeyi anlıyor. Ben hep onla dertleşiyorum. En azından evimiz kombili olsa…

Peki, evde gerginlik oluyor mu?

Tabi oluyor arada. Ben evde şu yok bu yok dediğimde o da kızıyor ben de giriliyorum.

Çocuklara yansıyor mu peki?

Yansımaz mı, onlar da korkuyor hemen odaya saklanıyorlar.

Peki, siz çalışamıyor musunuz?

Benim zaten bir gözüm özürlü, diğer gözüm de bozulur diye korkuyorum. Ama çocuklarla ilgilenecek de kimse yok. Onları bırakıp da gidemiyorum. Zaten küçük oğlan öğleden sonra özel eğitime de gidiyor. Yalnız bırakmaya gelmez. Zaten benim kalp kapakçığımda da açılma var… nefes nefese kalıyorum. Küçük kızın da alerjisi var… ama testlerini yaptıramadık.

Peki, akrabalarınız size yardım etmiyor mu?

Onlar da ancak kendilerine. Nasıl yetiştirsinler? Herkesin verdiği ne kadar olacak zaten. On milyon yirmi milyon… on milyonla ne alınır ki?

Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı?

Tüm diyeceklerim bu kadar…

Sana da çok teşekkür ederim Fatmacığım

Öykü İmset

oyku36785@yahoo.com